Η διαφορετικότητα είναι ορατή σε όλους τους τομείς της ζωής μας και είναι ένα ορατό εμπόδιο στην προσπάθεια του ατόμου να ενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο. Αποτελεί μια δυσκολία στην οποία το άτομο υφίσταται στιγματισμό ή περιθωριοποίηση ακόμα δεν γίνεται αποδεκτό από το κοινωνικό σύνολο και δεν υπάρχει ευαισθητοποίηση τόσο από το εκπαιδευτικό σύστημα ακόμα από την κοινότητα όσο και από τους γονείς. Υπάρχουν τα παιδιά που μπορεί να προέρχονται από κάποια μειονότητα ή να είναι παιδιά μεταναστών. Τα παιδιά που μπορεί να προέρχονται από χαμηλά ακόμα μέτρια υψηλά κοινωνικά και οικονομικά στρώματα. Όλα αυτά τα παιδιά αντιμετωπίζουν διάφορες δυσκολίες, προσπαθούν να μάθουν την ελληνική γλώσσα ακόμα να προσαρμοστούν στο σύγχρονο εκπαιδευτικό σχολείο, να συνυπάρξουν με τα υπόλοιπα παιδιά και να συμμετέχουν σε ομαδικές δραστηριότητες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργούνται προσβολές από τους συνομηλίκους τους, να συκοφαντούν, να τα περιθωριοποιούν, να το απομονώνουν και να μην αποδέχονται την διαφορετικότητα του κάθε παιδιού. Άλλα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίσουν είναι η έλλειψη υγειονομικής περίθαλψη, η ανεπαρκής γνώση της γλώσσας, τα διαφορετικά συστήματα πεποιθήσεων, η κακή ψυχική υγεία που συνδέεται με υποβαθμισμένες οικονομικές συνθήκες, η αποξένωση από το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο και οι πολιτισμικές προσδοκίες που αφορούν την υγειονομική περίθαλψη.

Βιβλογραφία

Kalantzis, Μ., & Cope, Β. (2013). Νέα Μάθηση: Βασικές Αρχές για την Επιστήµη της Εκπαίδευσης. Αθήνα: Εκδόσεις Κριτική. (Κεφ. 5, σσ.195- 268)

Matejskova, T., & Antonsich, M. (2015). Governing through Diversity. Migration Societies in Post-Multiculturalist Times. UK: Palgrave Macmillan