Ερώτημα

Το ερώτημα που θα ήθελα να θέσω έχει να κάνει με τα όρια του πολιτισμικού σχετικισμού και πως η επίσημη πολιτεία στέκεται απέναντι σε αυτά. Αφορμή για το ερώτημά μου είναι η επαφή μου με τους ρομά. Η απολύτως σεβαστή ετερότητα και ιδιαιτερότητα της κοινωνικής αυτής ομάδας, συμπεριλαμβάνει κάποιες πτυχές που βρίσκονται ενδεχομένως στα όρια της παραβατικότητας ή και της εγκληματικής συμπεριφοράς. Η έκθεση ανηλίκων σε κίνδυνο, όταν μικρά παιδιά διαβιούν σε συνθήκες ανύπαρκτης υγιεινής, χωρίς πρόσβαση σε εμβολιασμό και περνούν τη μέρα τους επαιτώντας στα φανάρια, είναι σοβαρό ποινικό αδίκημα που όμως είναι πρακτικά αποδεκτό από το κράτος αφού θεωρείται στα πλαίσια της πολιτισμικής συνθήκης των τσιγγάνων. Στα ίδια πλαίσια είναι και το φαινόμενο να παντρεύονται τα κορίτσια τους σε ηλικίες δώδεκα και δεκατριών ετών, κάτι το οποίο στις δυτικές κοινωνίες θεωρείται ουσιαστικά σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκου. Για να μην αναφερθώ σε άλλα χαμηλότερης βαρύτητας ζητήματα όπως η μικροεγκληματικότητα, η σχολική διαρροή των τσιγγανοπαίδων, τα ανασφάλιστα οχήματα και γενικώς ένα σύνολο χαρακτηριστικών που αποτελούν μία στρεβλή εκδοχή της ελεύθερης και αντισυμβατικής φύσης της τσιγγάνικης φυλής. Πώς, λοιπόν το κράτος μπορεί να αντιμετωπίσει αυτές τις εκφράσεις του πολιτισμού των ρομά, χωρίς όμως να λειτουργήσει απορριπτικά ή και ρατσιστικά απέναντι στην ετερότητα με την οποία δικαιούται να αυτοπροσδιορίζεται η κάθε κοινωνική ομάδα.