Α) Βιογραφικές αναφορές:

Η Σταυρούλα ανακάλυψε το πάθος της για τη διδασκαλία από πολύ νεαρή ηλικία, όταν έπαιζε παιχνίδια όπου αναλάμβανε το ρόλο της δασκάλας. Από τότε, γνώριζε ότι ο στόχος της ζωής της θα ήταν να διδάσκει μικρά παιδιά. Συνδυάζοντας τις σπουδές της με την πρακτική εμπειρία, άρχισε να δίνει μαθήματα σε παιδιά παράλληλα με την εκπαίδευσή της. Ωστόσο, μια πρόκληση παρουσιάστηκε όταν της ζητήθηκε να διδάξει ένα παιδί δευτέρας δημοτικού, του οποίου οι γονείς ήταν αλβανικής καταγωγής και δεν μιλούσαν καλά ελληνικά. Το παιδί δεν γνώριζε ακόμα τα γράμματα της ελληνικής αλφαβήτου, και αυτό οδήγησε τη Σταυρούλα να θέλει να προσφέρει την εκπαίδευσή της και σε άλλα παιδιά μεταναστών, διδάσκοντάς τους την ελληνική γλώσσα ως δεύτερη ξένη γλώσσα. Αυτή η εμπειρία την καθοδήγησε να αποφασίσει να εξειδικευτεί στη διαπολιτισμική εκπαίδευση και διαμεσολάβηση μέσω των μεταπτυχιακών της σπουδών.

Η Παναγιώτα διανύοντας τα πρώτα της βήματα στα πανεπιστημιακά θρανία, δεν ήταν απόλυτα σίγουρη για την επιλογή της να σπουδάσει κλασική φιλολογία. Όμως, το δεύτερο έτος της σχολής της, η πορεία της άλλαξε καθώς ασχολήθηκε περισσότερο με πρακτικά μαθήματα και ψυχολογία για παιδιά. Όταν ολοκλήρωσε τις σπουδές της, επέκτεινε τις γνώσεις της με σεμινάρια στην παιδική ψυχολογία και τη διαπολιτισμική εκπαίδευση. Η πρώτη της επαφή με την πραγματικότητα της εκπαίδευσης ήρθε όταν της ζητήθηκε να αναλάβει δύο παιδιά, τους οποίους ο πατέρας ήταν Έλληνας και η μητέρα από τη Σερβία. Το μεγαλύτερο παιδί μιλούσε και έγραφε σερβικά, ενώ το μικρότερο δεν γνώριζε την ελληνική γλώσσα, πράγμα που δημιούργησε δυσκολίες στη μετάβασή του στην ελληνική ακαδημαϊκή πραγματικότητα. Η Παναγιώτα παρέδωσε μαθήματα ελληνικής γλώσσας και στη μητέρα των παιδιών, δημιουργώντας έτσι ένα περισσότερο ελληνόφωνο περιβάλλον στο σπίτι τους. Αυτή η εμπειρία την οδήγησε στην επιλογή να εξειδικευτεί στη διαπολιτισμική εκπαίδευση και διαμεσολάβηση μέσω μεταπτυχιακών σπουδών.

Η Ελένα, από μικρή ηλικία, είχε έρθει σε επαφή με μικρά παιδιά λόγω του οικογενειακού της περιβάλλοντος και είχε ήδη αποφασίσει ότι θα ασχοληθεί με την εκπαίδευση μικρών παιδιών. Έτσι, σπούδασε στη Θεσσαλονίκη, στο τμήμα προσχολικής αγωγής. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της, έκανε την πρακτική της σε ένα σχολείο όπου υπήρχαν και παιδιά άλλων εθνικοτήτων. Εκεί αποφάσισε ότι θα αφιέρωνε την επαγγελματική της πορεία στο να βοηθήσει στην ενσωμάτωση των παιδιών αυτών στο εκπαιδευτικό περιβάλλον, καθώς παρατήρησε ότι αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Έτσι, αποφάσισε να εστιάσει τις σπουδές της στο να κάνει το εκπαιδευτικό περιβάλλον εξίσου προσβάσιμο και φιλικό για τα παιδιά από διαφορετικές χώρες που προσπαθούν να μάθουν ελληνικά.

Η Δήμητρα, από μικρή ηλικία, είχε αποφασίσει ότι θα αφιερώσει τη ζωή της στην εκπαίδευση των μικρών παιδιών. Εργάζεται στην Αθήνα σε ένα κέντρο μελέτης, όπου συναντούνται παιδιά τόσο ελληνικής καταγωγής όσο και από άλλες εθνικότητες. Παρατηρούσε πολλά παιδιά που προέρχονταν από άλλες χώρες να αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες λόγω της διγλωσσίας. Ένα παιδί από την Αίγυπτο που αντιμετώπιζε σοβαρές δυσκολίες τόσο στην προφορά όσο και στη γραφή της ελληνικής γλώσσας αποτέλεσε ένα σημαντικό κίνητρο για τη Δήμητρα να επιλέξει να εξειδικευτεί στις μεταπτυχιακές της σπουδές. Χρησιμοποιώντας εναλλακτικούς τρόπους μάθησης, κατάφερε να βοηθήσει το παιδί να προχωρήσει στην εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας και να σημειώσει σημαντική πρόοδο μετά από δύο χρόνια.

Η Αναστασία ξεκίνησε την επαγγελματική της πορεία μέσα από ένα μάθημα στο πανεπιστήμιο που αντιμετώπιζε την εκμάθηση της ελληνικής ως δεύτερης γλώσσας. Η εμπειρία αυτή την έκανε να επιλέξει το θέμα της μετανάστευσης για τη διπλωματική της εργασία, εστιάζοντας στους Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό. Αργότερα, άρχισε να διδάσκει σε ένα σχολείο, παρέχοντας ταυτόχρονα υποστήριξη σε μια ομάδα παιδιών που απαρτίζονταν και από παιδιά μεταναστών. Η βοήθειά της στους μετανάστες παιδιά να ενταχθούν καλύτερα στο περιβάλλον του σχολείου αποτέλεσε το όνειρό της από μικρή ηλικία.

Β) Συνδέσεις της ομάδας:

Όλα τα μέλη της ομάδας έχουν ανακαλύψει το πάθος τους για τη διδασκαλία από μικρή ηλικία.

Κάθε μέλος έχει εμπειρία στη διδασκαλία ή στη στήριξη παιδιών που προέρχονται από διαφορετικές πολιτιστικές και γλωσσικές κοινότητες.

Οι προσωπικές εμπειρίες τους οδήγησαν όλα τα μέλη να αποφασίσουν να εξειδικευτούν στη διαπολιτισμική εκπαίδευση και διαμεσολάβηση μέσω μεταπτυχιακών σπουδών.

Γ) Κοινή αφηγηματική κουλτούρα:

Οι προσωπικές ιστορίες των μελών της ομάδας επικεντρώνονται στο πώς η εμπειρία της διδασκαλίας ή της στήριξης παιδιών μεταναστών επηρέασε τις επαγγελματικές τους επιλογές και το πορείας τους στις σπουδές.

Οι ιστορίες αναδεικνύουν τη σημασία της προσφοράς εκπαίδευσης σε παιδιά από διαφορετικές πολιτιστικές και γλωσσικές κοινότητες.

Η ομάδα κοινή αποφασίζει να εξειδικευτεί στη διαπολιτισμική εκπαίδευση και διαμεσολάβηση, επιδεικνύοντας έτσι τη δέσμευσή της στη διαφορετικότητα και την προαγωγή της πολυπολιτισμικότητας στον τομέα της εκπαίδευσης.

Μέλη ομάδας:

Παναγιώτα Γαλανού - U234N3001

Δήμητρα Γιαννιού - U234N1130

Σταυρούλα Δανάτου - U234N1873

Ελένη Παπουτσάκη - U234N2485 (Συντονίστρια της Εβδομάδας)

Αναστασία Πολυμερά - U234N2241